یک تحلیلگر مسائل عراق این سوال را مطرح کرد که آیا توافقنامه چارچوب استراتژیک واشنگتن- بغداد، خروج نظامیان یا یک تغییر مأموریت روی کاغذ است؟!
به گزارش باطن به نقل از ایسنا، سید رضا قزوینی غرابی، روزنامه‌نگار و تحلیلگر مسائل عراق در یادداشتی با عنوان “توافقنامه چارچوب استراتژیک واشنگتن- بغداد، خروج نظامیان یا یک تغییر مأموریت روی کاغذ ؟!”نوشت: پس از دیدار روز دوشنبه الکاظمی و بایدن در کاخ سفید همه به ویژه در عراق تبریک گفتند. حتی برخی خواستار آن شدند که تا زمان خروج نظامیان آمریکایی از سرزمین بین النهرین هیچ عملیاتی علیه آنان صورت نگیرد. کاظمی و تیم او مانند قهرمانان ملی و دیپلمات های کارورزیده ای معرفی می شوند که استقلال عراق را حفظ کردند.
اما این همه سر و صدا برای چیست؟ آیا واقعا نیروهای نظامی ایالات متحده قرار است تا پایان سال ۲۰۲۱ از عراق خارج شوند؟ آیا آرایش میدانی آنها تغییری نسبت به وضعیت کنونی خواهد کرد؟ تکلیف پایگاه های راهبردی مانند عین الاسد و حریر چه خواهد شد؟ تاکنون هیچ متنی رسمی از توافقنامه چارچوب استراتژیک عراق و آمریکا منتشر نشده است که بتوان به مفاد و بندهای آن استناد کرد. مشخص هم نیست که آیا اساسا متن کامل این توافقنامه منتشر شود یا خیر.
اما اگر اظهارات آقای بایدن رئیس جمهور ایالات متحده را در دیدار با نخست وزیر عراق مبنا قرار دهیم به هیچ وجه به واژه هایی مانند «عقب نشینی» یا «خروج» بر نمی خوریم. بر عکس، به نظر می رسد هیچ عقب نشینی یا خروجی در کار نباشد. بایدن تنها گفته که «تا پایان سال، مأموریت رزمی آمریکا در عراق پایان می یابد و مأموریت این نیروها به مأموریتی آموزشی ومستشاری تبدیل می‌یابد».
از این واژگان نمی توان برداشت خروج یا عقب نشینی نظامیان آمریکایی را کرد. تنها برخی عناوین روی کاغذ تغییر یافته است. برخی شخصیت های برجسته و ارشد کرد مانند بابکر زیباری و ماجد شنگالی نیز اساسا منکر هرگونه عقب نشینی نظامیان آمریکا در چارچوب توافق نامه مذکور شده اند. چنین اظهاراتی در میان مقامات آمریکایی نیز وجود دارد تا جایی که رایان کروکر سفیر سابق آمریکا در بغداد توافقنامه را یک بازی خواند و ژنرال مارک کیمیت هم نتایج آن را در میدان غیرمتفاوت با وضع کنونی دانست.
تا این جای کار روشن است که واشنگتن حداقل بنایی برای خروج کامل و گسترده نظامیانش از عراق ندارد و اگر چنین چیزی نیز رخ دهد بدون تردید کامل و در افقی کوتاه مدت نخواهد بود. برخی نیز محتوای آن را بر خلاف هیاهوی رسانه ها و سیاستمداران حامی آن دانسته اند.
باید دانست واشنگتن حاضر نخواهد شد در چنین شرایطی در منطقه، با خروجش، موازنه قوا در جغرافیای عراق، به سود ایران و گروه های مسلح نزدیک به آن تغییر یابد. موضوعی که متحدان سنی، کرد و حتی برخی گروه های شیعی را نیز ناراضی خواهد کرد و منجر به تغییرات در موازنه شود.
نمیتوان نادیده انگاشت که آنچه روز دوشنبه در چارچوب توافق استراتژیک دو کشور رخ داد، تلاشی از سوی واشنگتن برای تقویت آقای الکاظمی و نقش و جایگاه سیاسی او در عراق به ویژه در انتخابات پیش رو است. همچنان که اعلام توافق و تأییدات و تبریک های داخلی، گروه های مقاومت را برای انجام هرگونه عملیات علیه آمریکا در این کشور در تنگنا قرار خواهد داد و هر تحرک احتمالی آنان را با واکنش هایی در سطوح سیاسی و اجتماعی مواجه خواهد کرد و آن را اقداماتی در راستای ایجاد تنش معرفی کند.
توافق مذکور از این پس به عنوان بخشی از روند اجرایی مصوبه پارلمان عراق برای خروج نظامیان آمریکایی معرفی خواهد شد. مصوبه ای که به اهرم فشاری علیه الکاظمی تبدیل شده بود و اکنون نخست وزیر، توافقنامه را به عنوان شاهدی بر صدق وعده خود به گروه های سیاسی مخالف آمریکا اعلام می کند.
خبر کمک واشنگتن به عراق در زمینه کنترل بیماری های ویروسی مانند کرونا در چارچوب همین توافقنامه که اتفاقا این روزها وضعیت عراق در زمینه فراگیری کووید ۱۹ بی سابقه و سخت است و همچنین اعلام های متعدد و بی سابقه دستگیری عاملان برخی ترورها و بمب گذاری ها نشان از آن دارد که روند موجود، حرکتی به سود نخست وزیر است.