رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و برزیل اظهار کرد: به دلیل برخی مشکلات درحال حاضر کشتی‌ها به صورت اعتباری کار و بارها را خالی می‌کنند، به همین خاطر واردات نهاده‌های دامی به نسبت در حال کاهش بوده اما اطلاعات و جزییات آن تنها در اختیار وزارت جهاد کشاورزی است.
سید فخرالدین عامریان در مورد آخرین وضعیت تجارت ایران و برزیل اظهار کرد: از آنجا که کشتی‌های کانتینری به صورت مستقیم به ایران نمی‌آیند و به جبل علی رفته و کراس استاف می‌شود بنابراین آمار دقیقی از تجارت دو کشور وجود ندارد. ولی برآورد می‌شود که صادرات ایران به برزیل کمتر از 100 میلیون دلار باشد که بخش عمده آن اوره، پتروشیمی، فرش دستبافت، پسته، کشمش و مواد غذایی است.
وی افزود: در مقابل بیشتر کالاهای اساسی ما از طریق برزیل تامین می‌شود اما از آنجا که بارنامه‌ها به مقصد دبی یا دیگر مقاصد نوشته شده و از آنجا دوباره بارنامه‌ها عوض می‌شود بنابراین آنها هم آمار دقیقی ندارند اما برآوردها بیش از 4 میلیارد دلار واردات سالانه از برزیل است. گوشت گوسفند، گوشت گوساله، مرغ، کنجاله سویا، ذرت و روغن‌های خوراکی عمده واردات ما از این کشور است.
عامریان اضافه کرد: البته به دلیل برخی مشکلات درحال حاضر کشتی‌ها به صورت اعتباری کار و بارها را خالی می‌کنند، به همین خاطر واردات نهاده‌های دامی به نسبت در حال کاهش بوده اما اطلاعات جزییات آن تنها در اختیار وزارت جهاد کشاورزی است.
وی همچنین متذکر شد: واردات و صادرات ما با برزیل نسبت به سال گذشته با کاهش یا افزایش خاصی مواجه نبوده، سال گذشته کمی میزان صادرات اوره ما به این کشور بیشتر بود اما میزان تفاوت رقم قابل توجهی نبوده است.
رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و برزیل در پاسخ به سوالی در مورد وضعیت راه‌اندازی خط مستقیم کشتیرانی ایران و برزیل گفت: کشتی‌های فله‌بر مستقیما تا بنادر ما می‌آیند اما مشکل این است که کشتی‌های کانتینری، هیچ یک مستقیما از برزیل به بنادر ما نمی‌آیند بلکه باید ابتدا به جبل علی و بعد از آنجا به بندر عباس بیاید. هزینه جابجایی از برزیل تا جبل علی برای یک کانتینر اگر 6 هزار دلار باشد ما همین مبلغ را دوباره برای انتقال آن به ایران می‌دهیم، یعنی هزینه‌های حمل و نقل ما به خاطر نبود کشتی دوبرابر است.
وی افزود: ما بارها در جلسات مختلف مطرح کرده‌ایم که این موضوع قابل حل است. ممکن است غول‌های کشتیرانی با ما کار نکنند اما چینی‌ها، ژاپنی‌ها و دیگر کشورهای آسیایی شرکت‌های کوچک‌تر کشتیرانی دارند که دولت می‌تواند متولی کار شده و با یکی از آنها قراردادی را منعقد کند. ترس آنها از این بود که شاید کانتینر کافی برای این مسیر وجود نداشته باشد، دولت ما به راحتی می‌تواند تضمین بدهد که این بار وجود دارد.
عامریان اضافه کرد: مقدار زیادی فقط گوشت مرغ از برزیل وارد کشور ما می‌شود، همین‌ها می‌تواند به طور مستقیم وارد ایران شود که از نظر بهداشتی و اقتصادی بهتر است. مطمئنا به دلیل دمای جبل علی در زمان کراس استاف، دمای گوشت و مرغ تحت تاثیر قرار می‌گیرد. متاسفانه تا امروز در مورد راه‌اندازی خط مستقیم کشتیرانی اقدامی نشده و هنوز مبادلات با کراس استاف درحال انجام است. دلیل این مشکل کمبود کشتی نیست بلکه عدم پیگیری از طرف مسئولان است. تاجری که فقط 50 کانتینر کالای وارداتی دارد نمی‌تواند که با شرکت کشتیرانی قرارداد بندد بلکه دولت یعنی اداره بنادر یا کشتیرانی جمهوری اسلامی می‌تواند این کار را انجام داده و به شکل چارتری کار را پیش ببرد.
رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و برزیل خبر داد: در ماه آینده نمایندگی اتاق مشترک بازرگانی ایران و برزیل در شهر سائوپولو افتتاح خواهد شد که همان اتاق مشترک بازرگانی برزیل و ایران می‌شود. دو اتاق همکاری کرده و از این طریق تجار دو کشور به هم وصل می‌شوند. اتاق مشترک بازرگانی برزیل و ایران و همچنین هیئت مدیره آن متشکل از تجار برزیلی و ایرانی خواهد بود. تجار ایرانی که در برزیل هم کار می‌کنند و مثلا در آنجا دفتر دارند می‌توانند عضو این اتاق شوند.
وی افزود: ما به دنبال این هستیم که بتوانیم تهاتر کالایی با برزیل را پیش ببریم تا بتوانیم کالاهای خود را با کالاهای اساسی تهاتر کرده و ا از مشکلات بانکی جلوگیری کنیم. در این رابطه جلساتی با سفیر برزیل در ایران و سفیر ایران در برزیل داشتیم و دو طرف تلاش خود را برای این کار انجام می‌دهند. یکی دیگر از اهداف اتاق این است که بتواند یک شرکت کشتیرانی را برای نقل و انتقال مستقیم با برزیل متقاعد کند.
عامریان همچنین خاطرنشان کرد: بخش خصوصی باید ورود کرده و مشکلاتی که به راحتی قابل حل است را مرتفع کند، در غیر این صورت باید مدام به دنبال این باشیم که ارز 4200 تومانی را به دیگر کشورها بدهیم تا کالا وارد کنیم. این وضعیت باید حذف شود تا هر تاجری در کشور بتواند صادرات داشته باشد. دولت باید کمک کند تا صادرات را به خصوص در مورد مواد پتروشیمی که بسیاری از کشورها خواستار آن هستند را در مقابل واردات کالا انجام دهیم. چرا ما باید مدام پول بدهیم ولی در مقابل صادرات خود به دلیل تحریم‌ها پول خود را به سختی دریافت کنیم؟