خانم آذر منصوری در یادداشتی با عنوان «ما کیستیم؟ ما اصلاح طلبیم…» در پانزده بند به بیان مبانی و مواضع فکری اصلاح طلبی و اصلاح‌طلبان پرداخته است. در بند چهارم این یادداشت آمده است که « ما مخالف همه اشکال تبعیض(قومی، مذهبی و جنسیتی) هستیم و معتقدیم همه شهروندان باید از حق دسترسی به فرصت های برابر برخوردار باشند.»
اگر کسی با فضای سیاسی ایران آشنا نباشد، احتمالا تصور می‌کند اقوام خاصی در ایران زندگی می‌کنند که صرفا به دلیل وابستگی های قومی «از حق دسترسی به فرصت های برابر » محروم هستند.
به نظر می‌رسد که برخی از اصلاح طلبان تحلیل درستی از مسائل قومی ایران ندارند و با اظهارنظرها و تحلیل های غیرواقع نه تنها گره ای از مشکلات قومی کشور نمی گشایند، بلکه خواسته و ناخواسته به آن ها دامن می‌زنند و در دام بازی‌های فعالان قومی ایران ستیز می‌افتند.
فراموش نکنیم که این اولین بار نیست که اصلاح طلبان دچار چنین خطاهای راهبردی در حوزه اقوام ایرانی می شوند. آنان خشت اول را زمانی نهادند که دستیاری با عنوان «دستیار ریاست جمهوری در امور اقوام و اقلیت ها» بنیان نهادند. البته موضوع اقلیت های دینی و مذهبی موضوعی جدا از بحث اقوام است و با توجه به همپوشانی اقلیت های مذهبی با برخی از اقوام ایرانی، ظاهرا مشکلات آنان هم به حساب گروه های قومی نوشته شده و از آن تبعیض قومی نتیجه گیری می شود.
«ستم ملی» و «تبعیض قومی» از جمله کلیدواژه هایی است که فعالان قومی ایران ستیز به فراوانی در نوشته های خود از آنها استفاده می کنند و با همین کلید واژه ها به دنبال تئوریزه کردن و جاانداختن چنین واژه هایی در ادبیات سیاسی ایران هستند.
برخی از تحلیلگران سیاسی بر این باورند که اصلاح طلبان به امید جذب آرای اقوام ایرانی، موقع انتخابات چنین شعارهایی را سر می دهند و اگر چنین تحلیلی نزدیک به واقع باشد در حقیقت اصلاح طلبان بر سر شاخ نشسته و بن می برند.
اکنون که خانم منصوری به عنوان یک چهره اصلاح طلب، از تبعیض قومی نام برده اند، لازم است به صورت شفاف و روشن مصادیق تبعیض قومی در کشور را بیان نمایند و گرنه این کلی گویی ها، نه تنها راه به جایی نمی برد، بلکه بهانه دست کسانی می دهد که تمامیت ارضی کشور را نشانه رفته و چشم به تجزیه ایران دوخته اند.
منبع:الف