اواخر هفته گذشته سخنگوی ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز با حضور در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری اظهاراتی را مطرح کرد که علیرغم اهمیت فوق العاده اش ظاهرا چندان که باید حساسیتی را برنیانگیخته است .
حمیدرضا دهقانی با بیان این‌که مجموع گردش مالی دارو در کشور، سالیانه حدود ۳۴ هزار میلیارد تومان تخمین زده می‌شود، اظهار داشت: در حال حاضر تنها حدود ۶۵۰۰ میلیارد تومان دارو به دلیل ثبت در سامانه تیتک رصد می‌شود اما حدود ۲۵ هزار میلیارد تومان آن غیر قابل رصد است و امکان خروج این اقلام از زنجیره وجود دارد. (فارس)
این موضوع را کنار ماجرای کمبود پزشک در کشور بگذارید و مساله فرسودگی بیمارستان ها و کمبود تخت های تخصصی آی سی یو و بیمارستانی را به آن اضافه کنید و در آخر هم دو برابر شدن جمعیت سالمند کشور را به این معادله اضافه کنید. نتیجه، وضعیت خطرناک و ترسناکی است که در چند دهه آینده پیش روی حوزه بهداشت و درمان کشور است و شایسته توجه جدی دولت جدید و تازه نفس است. دولتی که قرار است طرحی نو در اداره کشور دراندازد و با قوت تمام در اصلاح رویه های نادرست و ناکارامد در حوزه های مختلف و مبارزه با ابعاد مفسده برانگیز در این حوزه ها اهتمام داشته باشد.
بدون تردید یکی از حوزه های بسیار مهم در زمینه مشکلات متعدد اشاره شده در نظام بهداشت و درمان حوزه داروست که هم مسوولان و هم مردم نتیجه مدیریت نادرست و ضعیف این حوزه را سال هاست به چشم خود می بینند . موضوعی که خود به یک بیماری مزمن در نظام بهداشت و درمان کشور تبدیل شده است و علیرغم وعده ها و تلاش ها برای درمان آن هنوز نشانه بهبودی در این بیمار مشاهده نشده و بلکه در مقاطعی خاص از زمان مانند مقطع کنونی که اپیدمی و پاندمی کرونا جولان می دهد این بیماری عود هم می کند.
این بی توجهی طولانی به اصلاح ساختارهای شکل گرفته در حوزه بهداشت و درمان که گاه شائبه عمدی و آگاهانه بودن آن نیز از سوی برخی کارشناسان و تحلیلگران این حوزه مطرح می شود ( با توسل به موضوع تعارض منافع پزشکان) به گونه ای است که با اجرای برنامه های عادی جبران نمی شود و باید واقعا با یک رویکرد تحولی سراغ آن رفت.
متاسفانه تجربه ناموفق تحول آفرینی در این حوزه، در ابتدای کار دولت پیشین و علیرغم صرف بودجه هنگفت و اهتمام وزیر بهداشت به « طرح تحول سلامت » برخی را به مخالفت با هر گونه «تحول» در این حوزه سوق داده و با بهانه های ظاهرا موجهی عملا به این امر مهم بی اعتنایی می شود در حالی که چنانکه اشاره شد امور این حوزه جز با در پیش گرفتن یک رویکرد تحولی سامان نمی یابد .
دولت سیزدهم هر چند وارث ساختارهای ناکارامد و دردهای مزمن زیادی است که از دهه ها پیش شکل گرفته اما باید با اولویت بندی چند حوزه مهم را انتخاب و با جدیت به اصلاح آنها همت بگمارد.
با توجه به اهمیت مضاعف امر بهداشت و درمان و ارزش حیاتی آن برای جامعه ، به خصوص تجربه مدیریت کرونا می توان متصور و متوقع بود که دولت آقای رئیسی این حوزه را در کنار مسکن و خودرو به چشم حوزه ای که نیازمند اقدامات فوری اما حساب شده است ببیند.
طرح تحول سلامت جدید یا هر نام دیگری که بر روی چنین رویکرد تحولی می نشیند باید عاری از خطاهای آشکار دولت قبل در این زمینه باشد. به خصوص بی توجهی به اعضای دیگر کادر درمان یعنی پرستاران و بهیاران را جبران کند و در تخصیص منابع لازم دقت بیشتری به خرج دهد.
باید دید دولت رئیسی در صورت حرکت در این مسیر می تواند مقدمات تحقق آن مطالبه مشهور رهبر انقلاب را فراهم کند که « ما ميخواهيم اگر كسي در يك خانواده مريض شد، بيش از رنج مريض داري رنج ديگري نداشته باشد»، جمله ای که بر اثر حذف دفترچه کاغذی، دیگر آن را نمی بینیم نه بر اثر محقق شدنش در نظام درمانی کشور .