او ادامه داد: این املاک تا زمانی که دانشگاه پول داشته باشد و زمین‌های آن‌ها را بخرد، نه اجازه ساخت و ساز داشتند و نه کسی به قیمت مناسب زمین را خریداری می‌کرد. این طرح موجب شد تا مردم ۲۰ سال معطل بمانند و نه دانشگاه از آن‌ها زمین‌شان را می‌خرید و نه آن‌ها مجوز ساخت داشتند.

نژادبهرام اضافه کرد: براساس قانون هر طرح توسعه اگر بیش از ۵ سال طول بکشد، عملا طرح باید کنار گذاشته شود، در حالی که این طرح، طرح توسعه نبود و بلکه ساماندهی بود. از طرفی بیش از ۲۰ سال است که این عارضه بر زمین‌های اطراف دانشگاه تهران مستولی شده است.

عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران با تاکید بر موثر بودن اقدام شورای عالی معماری وشهرسازی در تصویب این مصوبه گفت: پس از دو سال که مصوبه‌ای به دانشگاه تهران ابلاغ شده بود که در آن آمده بود، اگر طرحی دارید ارائه دهید، این دانشگاه طرحی ارائه نداد و یا طرحی ارائه داد که با چارچوب‌های دانشگاه تهران که ثبت اثر ملی هستند، همخوانی نداشت و در عین حال وضعیت مردم نیز بلاتکلیف بود.

او ادامه داد: در نهایت شورای عالی معماری و شهرسازی مصوب کرد که شهرداری تهران طی یک ماه با توجه به پهنه پیرامونی و طرح تفصیلی طرح ویژه این منطقه را ارائه و در ماده ۵ مصوب کند و مردم اجازه داشته باشند براساس طرحی که شهرداری ارائه می‌دهد، مجوز ساخت و ساز بگیرند.

او در پاسخ به این سوال که با توجه به بافت منطقه و ارزش تاریخی که دارد، تا چه ارتفاعی اجازه ساخت و ساز در این منطقه داده خواهد شد؟ گفت: باید حواسمان باشد که دانشگاه تهران ثبت اثر ملی است و حوزه استحفاظی درجه یک و درجه دو دارد. براساس طرحی که شهرداری ارائه می‌دهد و ظرفیت‌هایی که برای این محل در نظر گرفته شده، میزان تراکم مشخص خواهد شد و ممکن است چهار طبقه و یا سه طبقه باشد.

نژاد بهرام افزود: ساخت و ساز با توجه به حریم لایه به لایه فرق می‌کند اما فکر می‌کنم حداکثر ارتفاع مجاز ساخت ۱۲ متر باشد که ۴ طبقه را شامل می‌شود. شهرداری طی مدت یک ماه طرح را ارائه می‌دهد و میزان مجاز ساخت و ساز مشخص می‌شود.

او تاکید کرد: با توجه به اینکه دانشگاه تهران ثبت اثر ملی است میراث فرهنگی ضوابطی را برای ساخت و ساز در نظر دارد که این ضوابط در صدور حد مجاز ساخت و ساز اولویت دارد.