ورزش ایران در آستانه بازی‌های آسیایی قرار گرفته اما هنوز گزارش عملکرد ایران در المپیک توکیو مشخص نشده؛ گزارشی که می‌تواند مبنای خیلی از تصمیم‌گیری‌ها برای تشکیل کاروان جدید و آسیایی باشد.
با اتمام بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو تمام جوش و خروش هیاهوی مربوط به این بازی‌ها که از سه چهار سال پیش آغاز شده بود به یکباره فروکش کرد و از این حیث ورزش ایران در سکوتی سنگین قرار گرفت؛ سکوتی که همزمانی با روی کارآمدن دولت سیزدهم و مشخص شدن متصدی جدید ورزش در کابینه آن مزید بر علت شد که تا به امروز ادامه داشته باشد در حالی که شکسته شدن لازم و ضروری به نظر می‌رسد تا متر و معیارهای تصمیم گیری جدید عیان شود.
کاروان ایران در حالی به توکیو اعزام شد که ۵ سال متوالی – با در نظر گرفتن تعویق یک ساله بازی‌ها- تمام حرف و حدیث مدیران و ورزشکاران، مطالبات‌شان، اعزام‌های‌شان، قهر و آشتی‌های‌شان و … حول این بازی‌ها بود و برای حماسه سازی در آن در حالی که طی ۱۷ روز برگزاری بازی‌های المپیک بعضاً نتایجی به نام ورزشکاران ایرانی ثبت شد که اصلاً پاسخگوی انتظارات نبود و نتوانست رضایت لازم بابت هزینه‌های مالی و غیرمالی صرف شده را جلب کند.
با همه اینها بعد از پایان رسمی بازی‌های المپیک، پرونده کاروان ایران به معنای واقعی بسته و کنار گذاشته شد و تا به امروز که سه ماه از بازی‌ها گذشته، مشخص نشده که گیرِ کار در برخی تیم‌ها و ورزشکاران و بابت عملکرد ضعیفی که داشتند، کجا بوده است.
گزارش ۷۰ صفحه‌ای که به «پستو» رفته
البته که بررسی عملکرد کاروان ایران در المپیک تا این حد هم مورد غفلت نبوده که اصلاً در دستور کار متولیانش قرار نگیرد و به قول معروف به امان خدا رها شود کما اینکه این کاروان و تک تک تیم‌ها و ورزشکارانش در رشته‌های مختلف زیر ذره بین مسئولان مربوطه هم قرار گرفته، به طور دقیق آنالیز شده و نمره خود را گرفته‌اند.
خبرنگار مهر کسب اطلاع کرده این روند در نشست‌های مشترک میان نصرالله سجادی سرپرست کاروان، پیمان فخری معاون کاروان، مهدی علی نژاد معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای و علی رغبتی مدیر دفتر برنامه ریزی وزارت ورزش دنبال شده و به گزارشی ۷۰ صفحه‌ای از عملکرد ۶۶ ورزشکار اعزامی منجر شده است.
همچنین «بسیار خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف» هم معیار طبقه بندی این ورزشکاران و تیم‌ها و رشته‌های‌شان بوده است. در این ارزیابی‌ها نظر کارشناسی در مورد عوامل تاثیرگذار در عملکرد – به خصوص عملکردهای ضعیف و دور از انتظار- هم لحاظ شده و مشخص شده ضعف آمادگی جسمانی دلیل عدم برخی نتیجه گیری ها بوده یا ضعف مدیریت یا ضعف مربیگری.
با همه اینها و با وجود گذشت سه ماه از بازی‌های المپیک هنوز این گزارش به مرحله‌ای نرسیده که ملاک تصمیم گیری های آتی قرار بگیرد.
تعارفات زمان کُش و غفلت از یک اولویت
«تهیه گزارش ارزیابی نهایی عملکرد کاروان پس از بازگشت و ارائه به رئیس مرکز نظارت بر تیم‌های ملی جهت پردازش و تکمیل و ارائه به هیات اجرایی»؛ این یکی از ماموریت‌ها وظایف ۸ گانه‌ای است که در اساسنامه کمیته ملی المپیک برای سرپرست کاروان اعزامی به رویدادهای مختلف تکلیف شده است.
سرپرست کاروان ایران هم طبق همین اصل ارزیابی لازم را از کاروانی که به توکیو برده بود، داشته است اما ادامه کار و تاثیرگذاری آن به بن لست خورده است؛ دلیل آن هم سپردن امور باقی مانده به «ستاد عالی» است که در عمل وجود ندارد و خیلی‌ها منتظر آغاز به کار دوباره آن هستند.
شکی نیست که کمیته ملی المپیک طی پنج سال گذشته تمام امور مربوط به المپیک و تشکیل و آماده سازی کاروان اعزامی به این رویداد را در هماهنگی کامل با وزارت ورزش و در قالب ستاد عالی بازی‌های المپیک که به ریاست وزیر ورزش تشکیل می‌شد، پیش برد طوری که حتی مهمترین تصمیمات مربوط به این کاروان، تعیین سرپرست آن، مشخص شدن شعار و نام کاروان، پوشش ورزشکارانش و … هم در این ستاد و با نظر وزیر ورزش اتخاذ می‌شد.
به همین دلیل نهایی کردن گزارش عملکرد کاروان المپیک و اعلام آن به بعد از طرح و بررسی در ستاد عالی موکول شده است این در حالی است که در اساسنامه کمیته ملی المپیک «ارائه به هیات اجرایی» مورد تاکید قرار گرفته است.
با این اصاف و با توجه به مراودات حسنه‌ای که کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش طی سال‌های گذشته با یکدیگر داشتند، ایراد و انتقادی به این کار و همراه کردن دوباره ستاد عالی در گزارش عملکرد کاروان وارد نیست اگرچه ستادی که تا پیش از این اعضای آن مبنای خیلی از تصمیم گیری های المپیکی بودند، در عمل وجود خارجی ندارد چرا که وزارت ورزش و چارت مدیریتی آن به واسطه جابه جایی دولت دستخوش تغییراتی شده است.
حمید سجادی که امروز متصدی وزارت ورزش است در هیچیک از تصمیم گیری ها و رفت و آمدها بابت کاروان المپیک نقشی داشت اما از آنجا که وزیر ورزش یک شخصیت حقوقی و نه حقیقی است، می‌تواند نسبت به عملکرد کاروان ایران و گزارش تهیه شده برای آن ورود داشته باشد البته در صورتیکه اقدام لازم برای تشکیل ستاد عالی را داشته باشد، اقدامی که خود چند ساعت پس از کسب رای اعتماد از مجلس وعده تشکیل آن را به عنوان یک اولویت مطرح کرد اما هنوز اقدامی در این زمینه انجام نشده است.
این در حالی است که ورزش ایران در فاصله زمانی کمتر از یک سال تا بازی‌های آسیایی قرار دارد. اصول و منطق آن است که از بازی‌های المپیک و تجربه کاروان اعزامی به آنکه در قالب همان گزارش ۷۰ صفحه‌ای عنوان شده باید برای تشکیل کاروان اعزام به بازی‌های آسیایی استفاده کرد اما روندی که در حال طی شدن است فقط نتیجه‌ای جز زمان کُشی برای این مهم ندارد.
قاعدتاً اگر آنالیز عملکرد کاروان المپیک، کارشناسی و فنی انجام شده باشد باید به طور دقیق مشخص کرده باشد که دلیل عملکرد بسیارخوب و خوب فلان رشته چه بوده و در فلان رشته هم چه عامل به عملکرد ضعیف یا خیلی ضعیف منتهی شده است و همین‌ها ملاک شود برای رویداد آسیایی سال آینده، این در حالی است که در همین فاصله زمانی، بدون توجه به این گزارشِ اعلام نشده و در برخی رشته‌ها اتفاقاً در توکیو باعث تاسف شدند، ابقاهایی صورت گرفته که فقط باعث نگرانی از آینده می‌شود.
