یک نماینده سابق اصفهان با بیان اینکه اصفهان ۲۰سال است دیگر زاینده‌رود ندارد به باطن گفت: مشکلات آبی اصفهان و اختلافاتش با استان‌های همجوار به علت تصمیم‌های اشتباه دولت‌های مختلف بوده است و یک روزه اتفاق نیفتاده است که یک روزه نیز حل شود. دولت‌های مختلف سرچشمه‌های آبی این کشور را به دست پیمانکاری‌های سپردند و چرخه آب و رودخانه‌های کشور را از حالت تعادل خارج کردند؛ بعد برای اصلاح کردنش شروع به لوله‌کشی و کانال‌کشی از این استان به استان و از این سد به آن سد کردند. در کجای دنیا چنین مدیریتی با این حجم از هزینه‌های مادی و معنوی بر مردم تحمیل می‌شود؟ چرا منشا تصمیمات نادرست و اشتباه نباید گرفته شود؟
حسن کامران تصریح کرد: اسناد بالادستی متعدد کشور در حوزه آب و منابع آبی متاسفانه پر از راهبردهای اشتباه هستند و مبتنی بر واقعیت‌های علمی پهنه کم آب کشور ما نیستند. آقایان دهه‌ها مردم را تشویق به کشاورزی و اشتغال کردند بدون اینکه توان آبی سرزمین را بشناسند. آیا واقعا ما توان کشور را می‌توانیم زیر سطح کشت ببریم؟ این کشور برآورد دقیقی از ظرفیت‌های آبی و توان اکولوژیک آن برای چرخه بازگشت آب دارد؛ بیشتر از آن هم مصرف نباید کرد. ما خودمان کشاورز و کشاورزی را ایجاد کردیم و حالا آب نداریم بدهیم. چرا چرخه اشتغال را متناسب با فرصت‌های واقعی استان‌ها ندیدیم؟ خود مزیت گردشگری اصفهان اگر تصمیم‌های نادرست خرد و کلان به آن آسیب نمی‌زد درآمدهای این شهر را تامین می‌کرد. سایر حرف و مشاغل هم باید غیر از کشاورزی در صنایع کم‌آب‌بر تعریف می‌شدند نه‌اینکه کارخانه ذوب‌آهن و فولاد بزنیم و آب زاینده‌رود را بکشیم.
او اضافه کرد: حوزه تمدنی اصفهان در کنار زاینده‌رود شکل گرفته است و بدون این رود معنا ندارد، همان‌طور که یزد با مشخصه‌های تاریخی خاص خود شناخته می‌شود. هر تصمیمی که گرفته می‌شود باید احیاکننده زاینده‌رود و حافظ آن باشد. اصفهان تهران و یزد و کرمانشاه نیست؛ اصفهان است و زاینده‌رودش. اگر می‌خواهیم هویت این شهر در تاریخ زنده بماند باید عاقلانه‌ترین و علمی‌ترین تصمیمات را برایش بگیریم. باید در کلان سیاست‌گذاری‌های حاکمیتی مسئله آب کشور را بررسی کنیم و برایش برنامه‌ریزی کنیم. این تصمیمات باید دور از هرگونه هیجانات و شعارزدگی‌ها باشد. اگر قرار است از خلیج فارس آب بیاورند همانند کشورهای عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس با برنامه و راهبرد باشد؛ بدانند می‌خواهند چکار کنند و عمل کنند. ما متاسفانه نه می‌دانیم چه می‌خواهیم و نه می‌دانیم چطور باید انجامش دهیم. آیا واقعا وضعیت منابع آبی ما بدتر از قطر و امارات و عربستان است؟
کامران با اشاره به اینکه کارشناسان از سال‌ها قبل وقوع جنگ آبی در ایران را پیش‌بینی می‌کردند ولی تنگ‌نظری‌ها تفسیرهای غلط از این صحبت‌ها می‌کرد، گفت: متاسفانه تصمیم‌های نادرست منجر به مواجهه مردم با مردم شده است. حاکمیت نباید نان و آب و سفره مردم را به هم گره بزند؛ ما نباید بنشینیم دو دو تا چهار تا کنیم که آب از آن چهارمحال و بختیاری است یا اصفهان یا یزد. اگر مسیر را درست رفته بودیم هر چیزی سر جای خودش بود و شهرکردی و یزدی و اصفهانی زندگی خودشان را می‌کردند نه اینکه اعتراض‌شان را کف خیابان نشان دهند.
این نماینده سابق اصفهان تصریح کرد: باید فناوری را به خدمت بگیریم و راهکارهای تازه برای تامین منابع آبی پیدا کنیم. به‌طور حتما در روی دیگر این سکه باید تعریف خودمان از کشاورزی و استقلال مواد غذایی را بازنگری کنیم. ما کشور کم‌آبی هستیم و نمی‌توانیم از هندوانه و سیب و گلابی تا همه چیز را در ایران عمل بیاوریم، چون آبش را نداریم. باید منابع و مصارف را بازنگری کنیم و فرهنگ مصرف آب را اصلاح کنیم. باید شیوه‌های آموزشی و تربیتی حکومت درخصوص الگوی مصرف آب مردم تغییر کند و این کار از خودش و پرهیز از سرمایه‌گذاری بر منابع آب‌بر شروع می‌شود.
