«از شب قبل با پسرم کلنجار می‌روم که سر ساعت در کلاس آنلاین حاضر شود و تکالیفش را انجام دهد. بازیگوشی بچه‌ها در کلاس‌های حضوری غیر قابل کنترل است، چه برسد به کلاس‌های آنلاین و نشستن جلوی صفحه گوشی یا تبلت، آن هم در محیط خانه که ممکن است هزار و یک چیز باعث به هم خوردن تمرکزشان شود! از این بدتر استرس به اصطلاح سوتی دادن هم شده قوز بالا قوز…»

این جملات، صحبت‌های مشترک اکثر مادرانی است که سن فرزندشان به مدرسه رفتن قد می‌دهد و با شرایط پیش آمده، درگیر کلاس‌های آنلاین هستند.

جدا از تمام مشکلاتی که آموزش مجازی به همراه دارد، موضوع مدنظر ما در این گزارش، دست به دست شدن اشتباهات سهوی است که از سوی دانش‌آموزان سرمی‌دهد و به «سوتی‌های کلاس آنلاین» مصطلح شده است.

شاید اگر به چند سال قبل برگردیم و کلیپ معروف «شیب؟ بام؟» بیژن اشکورکیایی را به یادآوریم، همان ویدئویی که در گوشی‌های غیر هوشمند با بلوتوث و اینفرارد (اشعه مادون قرمز) دست به دست می‌شد و باعث خنده بسیاری از ما شده بود، چه بلایی سر بیژن آورد و باعث شد تا چند سال ترک تحصیل کند و خانه نشین شود، تلنگری باشد تا اشتباهات دانش‌آموزان را در فجازی وایرال نکنیم و آینده‌شان را به چالش نکشیم!

راستش امکان دارد همیشه محسن تنابنده‌ای وجود نداشته باشد تا مثل یک فرشته نجات، کودکی را که قربانی استفاده نادرست از فضای مجازی شده را از باتلاق خانه‌نشینی و رکود بیرون بکشد.

شاید که نه! حتماً دانش‌آموزان در کلاس‌های حضوری، خیلی بیشتر از کلاس‌های غیرحضوری دچار اشتباه می‌شوند، اما موضوعی که وجود دارد این است که در همان لحظه بین دوستان و نهایتاً معلم، دست‌مایه بگو و بخند می‌شود و تمام می‌شود، اما این پیشرفت تکنولوژی و امکان تصویربرداری و ذخیره شدن آن‌ها در گوشی‌های هوشمند و قابلیت انتشار در شبکه‌های مجازی دردسر ساز شده است؛ از به اصطلاح «سوتی» های معلمان گرفته تا دانش‌آموزان! اما راه حل چیست؟ طبیعتاً نمی‌توان جلوی پیشرفت علم را گرفت و اصلاً قصد رسیدن به این هدف هم مطرح نیست، اما حداقل‌ها این است که از چه معلمان، چه همکلاسی‌های مجازی و چه والدین از انتشار این فیلم‌ها برای چند ثانیه خندیدن بهره‌کشی نشود تا اعتماد، روح و آینده کودکان خدشه‌دار نشود.

نشانه‌های اعتماد به نفس پایین

بد نیست اگر نشانه‌های اعتماد به نفس پایین را در کودکان بشناسیم و مراقب باشیم کودکان در این ورطه قرار نگیرند. البته این نکته هم باید در نظر گرفته شود که برای اینکه بتوانید درست تشخیص دهید که آیا دانش آموز و کودک، اعتماد به نفس پایینی دارد یا خیر لازم است که که اکثر نشانه‌هایی که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم را داشته باشد، چرا که برخی از این نشانه‌ها در افراد عادی نیز وجود دارد و داشتن تعداد محدودی از این نشانه‌ها، به معنی این نیست که فرزند شما اعتماد به نفس پایینی دارد:

_معمولا این افراد اغلب اوقات افسرده، مضطرب و خجالتی هستند و از جمع، کناره گیری می‌کنند.

_ارتباط چشمی با دیگران برقرار نمی‌کنند و مدام به اطراف نگاه می‌کنند.

_احساس بی ارزشی می‌کنند و مدام از ظاهر خود ناراضی هستند.

_ «نه» گفتن برایشان سخت است؛ چرا که فکر می‌کنند با «نه» گفتن، دیگران دوستشان ندارند.

_در هنگام صحبت کردن مدام عذرخواهی می‌کنند و بریده بریده صحبت می‌کنند.

_معمولا در جمع‌ها، اظهار نظر نمی‌کنند و عقاید خود را هر چند صحیح، بیان نمی‌کنند.

_وقتی دیگران آن‌ها را تایید می‌کنند، احساس ارزش‌مندی می‌کنند.

_در زندگی خود، اهداف کم ارزش را در نظر می‌گیرند.

_توانایی بیان ویژگی‌های مثبت و نقاط قوت خود را در جمع، ندارند.

-هنگامی که در یک جمع بزرگ قرار می‌گیرند، مدام احساس ناراحتی و فشار می‌کنند و راحت نمی‌نشینند.

_ از نشستن پای کلاس‌های درس ب ا بهانه‌های مختلف طفره می‌روند.

با به وجود آمدن مشکلاتی که برخی از آن‌ها غیر قابل جبران است و امکان دارد تا سالیان سال در ذهن آن فرد باقی بماند، اگر زنجیره انتشار این دست فیلم‌ها قطع نشود، امکان دارد با چالش جدی در نسل بعد مواجه شویم.