توسعه و ترویج ورزش همگانی در بین پایتخت نشینان که از مهم‌ترین وظیفه سازمان ورزش به عنوان یکی از نهادهای وابسته به شهرداری تهران است، قطعا بدون در نظر گرفتن بانوان به عنوان ستون های اصلی هر خانواده و دختران به عنوان آینده سازان و شاکله اصلی این مهم، هم اتفاقی ناقص و اشتباه است و هم امکان پذیر و شدنی نیست.
شاید زمانی فعالیت ها در راستای توسعه و ترویج ورزش همگانی، خلاصه می شد در برگزاری مسابقات ورزشی محلات در رشته‌های مختلف ورزشی، گردهمایی‌های عمومی ورزشی و ایستگاه‌های تندرستی پارکی با حضور شهروندان تهرانی، که بانوان هم کم و بیش در آن مشارکت داشتند، اما این نیاز نه تنها در بخش شرح وظایف سازمان ورزش شهرداری تهران که در سیاست های کلان ورزش کشور احساس می شود که باید برای تشویق و ترغیب بانوان به ورزش کردن و بویژه در عرصه ورزش عمومی و همگانی، باید برنامه ریزی های مدون، قوی تر و جدی تری داشت تا سلامت خانواده ها و نسل آینده بهتر و موثرتر از قبل تضمین شود و بدیهی بود که شهرداری تهران نیز نمی توانست و نمی تواند از این اراده و حرکت رو به جلو جا بماند، چرا که هر گونه کوتاهی و اهمال در این ارتباط، کاملا با اهداف و ماموریت های سازمان ورزش شهرداری مغایرت داشته و دارد.
گستردگی و حجم بالای فعالیت‌های ورزشی شهرداری تهران و تحت پوشش قراردادن تعداد بسیار زیادی از شهروندان و به منظور یکپارچگی و ایجاد وحدت رویه در ارائه خدمات ورزشی و تفریحی و افزایش کارایی و اثر بخشی سازمانی، دلیل درست و بجایی است تا نگاه خاص تری به فعالیت های ورزشی بانوان و دختران صورت گیرد و با توجه محدودیت هایی که این قشر بزرگ و تعیین کننده جامعه با آن روبرو هستند، مسئولان این سازمان باید در برنامه های خود به سمت و سویی بروند که بتوانند هم به وظیفه ذاتی خود عمل کنند و هم به الگویی برای دیگر بخش ها و سازمان ها تبدیل شوند.
این که مدیرعامل سازمان ورزش شهرداری تهران از حمایت جدی مدیریت شهری از توسعه ورزش بانوان در پایتخت خبر می دهد، کار ارشمندی است، ولی باید دید برنامه های ایشان برای تحقق این مهم تا چه حد قابلیت اجرایی دارد و شدنی است و اصولا این سازمان از داشته های لازم برای اجرای شدن آن برخوردار است یا نه؟
همگان براین باورند که استعداد و ظرفیت‌های قابل توجهی در حوزه ورزش بانوان وجود دارد که با بسترسازی مناسب، قطعا به شکوفایی می‌رسد، اما در شهر تهران با کدام برنامه ریزی مناسب می توان زمینه توسعه ورزش بانوان را در سال ۱۴۰۰ که وعده مدیرعامل این سازمان است، ایجاد کرد تا بتوان به شناسایی استعداد‌های این حوزه تاثیرگذار امیدوار بود.
اینکه سازمان ورزش شهرداری تهران آمادگی خود را اعلام کرده که با ایجاد فرصت‌های تمرینی برای تیم‌های مختلف ورزشی بانوان، در کنار توسعه ورزش همگانی شاهد افتخار آفرینی ورزشکاران پایتخت در حوزه ورزش قهرمانی باشد، ادعای بزرگی است که این سازمان باید از نظر امکانات و به خصوص بحث حمایت های مالی بتواند پاسخگوی آن باشد و در پایان سال، کارنامه خود را برای قضاوت مردم و مسئولان بالادستی، شفاف ارائه دهد و از آن باقدرت دفاع کند. این که اشاره شده در سال‌های اخیر، موفقیت‌های ارزنده‌ای در حوزه ورزش بانوان – چه در ورزش‌های تیمی و چه در ورزش‌های انفرادی- حاصل شده و برای ارتقاء و حفظ آن برنامه‌های راهبردی در دستور کار است، نیاز به بررسی بیشتر و مستند دارد و سخن گفتن از برنامه های راهبردی، شعار بزرگی است که اگر از سوی مخاطبان مورد پیگیری قرار نگیرد، ولی نگاه های تیزبینی را بدنبال خواهد داشت تا از یک سو به تماشای این برنامه های راهبردی بنشیند و از آن مهم تر، نظاره گر اثرات این برنامه ها در سلامت جسم و روح بانوان و دختران و فراتر از آن، افزایش موفقیت‌های ارزنده‌ای در حوزه ورزش بانوان باشند.
از یاد نبریم در سالی که گذشت، هم محدودیت های کرونایی و هم وضعیت آلودگی هوا، عامل جدی در کمرنگ شدن فعالیت های ورزشی بانوان آقایان بود و با توجه به اینکه، این دو معضل جدی در سال ۱۴۰۰ هم همچنان وجود خواهند داشت، آیا سازمان ورزش شهرداری تهران قادر به اجرای وعده ها و برنامه های راهبردی خود خواهد بود؟ فعالیت ایستگاه های ورزش شهروندی در بوستان های پایتخت با تصمیمات ستاد مقابله با کرونا و ستاد بحران گره خورده است و تشدید شیوع ویروس کرونا و غلظت آلاینده های جوی در تهران، موجب توقف فعالیت های ورزشی در بوستان ها و فضاهای باز شهری خواهد شد، همانطور که در سال گذشته، اینگونه شد. حتی اجازه فعالیت های ورزشی در فضای باز همچون برنامه دوشنبه های ورزشی و آموزش های عمومی مربیان ورزشی در بوستان های تهران طبق شیوه نامه ها و با رعایت پروتکل های بهداشتی هم تضمین جدی و قابل قبولی نیست که مادران، زنان و دختران ما به این اعتماد و باور برسند تا با آرامش کامل روحی و روانی در اینگونه برنامه ها حضور یابند، به همن دلیل باید نگاه محتاطانه ای به برنامه ریزی برای سال جاری داشت و بدنبال اجرای برنامه های ویژه و یا مشارکت در برنامه های خاصی بود که از طریق فضای مجازی و یا رسانه ملی، بانوان و دختران را به ورزش کردن در خانه تشویق و ترغیب کرد تا ان شاالله وضعیت جامعه حداقل در موضوع کرونا، عادی و اجازه فعالیت های ورزشی رسما صادر شود و بانوان شهروند که بیش از نصفی از شهروندان تهرانی را تشکیل می‌دهند، بتوانند در یک زمان از همه امکانات و خصوصا باشگاه های مشترک استفاده کنند.
شاید بهتر آن باشد که از هم اکنون به فکر برنامه ریزی برای دوران بعد از کرونا بود که آحاد مردم و بویژه بانوان بتوانند روزها و ماه های کرونایی را با حضور پرشور در اماکن و فضاهاهای ورزشی شهرداری جبران کرده و مجموعه‌های ورزشی این سازمان، برنامه‌های جذاب و شادی را برای مراجعه‌کنندگان مهیا کنند و جامعه را برگردانیم به شرایط قبل و محیط های بانشاط و شادابی را فراهم کنیم. بوستان بانوان یکی از ظرفیت‌های خوب است که به خصوص در تابستان پاسخگوی نیاز زنان بوده و هست، پارکی کاملا زنانه، به گونه‌ای که از باغبان، نگهبان، کادر تاسیسات و غیره را زنان تشکیل می‌دهند. تجهیز مدارس دخترانه به ست های ورزشی هم اقدام ارزشمندی است که باید ادامه یابد، اقدامی که در سالیان اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. برپایی پاتوق ورزشی خانوادگی در مدارس هم می تواند اتفاق خوبی برای خانواده‌ها باشد و شاید در همین راستا، تکمیل سالن‌های چند منظوره و ایجاد فضای جدیدی برای ورزش بانوان، حایز اهمیت است.
بپذیریم که بانوان قشری تاثیرگذار هستند که اگر جامعه وظایف خود را به درستی نسبت به آن ها انجام دهد، نهاد خانواده سامان می یابد و در پی آن جامعه ای شکوفا پیش روی خود خواهیم داشت. بهینه‌سازی و ارتقا کیفیت برنامه‌ها، نیازمند داده‌های کافی به منظور برنامه‌ریزی دقیق و علمی بوده تا از این رهگذر شهر تهران به محیطی امن، زیبا، مفرح و مطلوب برای سکونت و فعالیت‌های اجتماعی بانوان مبدل شود. پدیده هایی همچون گسترش ارتباطات، توسعه فضای مجازی، الگوهای نوپدید و شکاف بیشتر بین نسل ها، ضرورت اجرای طرح های مختلف را با اهداف مختلف آموزشی و توانمندسازی دختران یادآور می شود، همچنین طرح های مدیریت اوقات فراغت بانوان که جامعه آماری بانوان، دانش آموزان، دختران محصل دبیرستانی و دانشجو و همچنین کارگاه های مخصوص بانوان را پوشش می دهد و باعث کاهش چشمگیر آسیب های زندگی شهری و اجتماعی این قشر از جامعه می شود.
مهدی اقراریان
