دکتر امید امانی
پژوهشگری به نام سابرینا سافرن(Suffren) دنبال این بود ببینه: “سخت‌گیری بیش از حد والدین چه اثراتی می‌تونه رو مغز بچه‌ها بگذاره!” یعنی پدر و مادر سخت‌گیری که دائم در حال داد و بیداد و کتک‌کاری هستن و زندگی رو واسه خودشون و بچه سخت گرفتن! با مغز بچه چیکار می‌کنن دقیقا!
برای رسیدن به جواب این سوال دکتر سافرن از دانشگاه مونترال با همکاری یک تیم پژوهشی از دانشگاه‌های استنفورد و دوبلین مطالعه‌ی طولی و عمیقی رو شروع کردن. روش کارشون هم اینطوری بود که با استفاده از داده‌های یک مطالعه طولی که در اون اطلاعات خانوادگی 2174 نفر به صورت سالانه و دقیق مورد بررسی و ثبت شده بود، تعداد زیادی از نوجوون‌هایی که تو خونواده‌های سخت‌گیر و دارای سبک فرزندپروری خشن و تندخو بزرگ شده بودن رو انتخاب کردن و با استفاده از روش‌های تصویربرداری از مغز (MRI) و طی یه مدت طولانی شروع کردن به بررسی ساختارهای مغزی این افراد و مقایسه کردن اون با نوجوون‌های بزرگ شده تو خونواده‌های معمولی و با سبک‌های فرزندپروری راحت‌تر و اضطراب کمتر خروجی پژوهش نشون می‌داد؛ داد و بیدادهای زیاد، کتک و کتک‌کاری، عصبانی شدن‌های مکرر و خلاصه حرص و جوش و استرس و اضطراب دادن به بچه‌ی بی‌نوا توسط پدر و مادر سخت‌گیر باعث کوچک شدن ماده خاکستری بخش پیش پیشانی (prefrontal cortex) و آمیگدالای (amygdala) مغز میشه که این دو ناحیه تو بحث تنظیم عواطف، هیجانات و احساسات دست دارن و تو موقعیت‌های ترسناک، بحرانی و تنش‌زای زندگی به داد آدم میرسن و آسیب در اونها بچه‌ی بی‌نوا رو به سمتی هل میده که تو سنین بزرگسالی و تو موقعیت‌های بحرانی و فشارزای زندگی با بدتنظیمی تو هیجانات و احساساتش به جای موندن و حل کردن مسئله و باز کردن گره، بخزه تو خودش و با ترس و اضطراب زیاد از موقعیت‌های چالش‌زا، “همیشه فرار رو بر قرار ترجیح بده”.
هر دادی که سر بچه‌ی بی‌نوا می‌زنی یه مجموعه سلول تو یه ناحیه مهم از مغزش که بعدها قراره یه جای مهم و چالش‌زای زندگی به دادش برسه به فنا میره. اضطراب‌ها و خشمت در اون لحظه رو کنترل کن و با کلمات پیامت رو برسون نه داد و فریاد.
