باطن، مهدی اقراریان- یکی از اهداف اولیه ادغام اداره کل تربیت بدنی و شرکت فرهنگی ورزشی شهر و راه اندازی سازمان ورزش شهرداری تهران، مدیریت بهره‌برداری مجموعه های ورزشی است که شهرداری تهران، مسئولیت آنها را برعهده داشت.
در ادامه نیز توسعه ظرفیت فضاهای ورزشی شهروندی به عنوان یکی از اهداف کلی این سازمان تعریف شد و در ماموریت آن، مدیریت فضاهای ورزشی در کلیه مناطق و محلات شهر تهران با بکارگیری فن آوری نوین و اتکا به نیروی انسانی متعهد و متخصص و بهره‌گیری از کلیه امکانات و تجهیزات شهرداری و ظرفیت و توانایی‌های بخش عمومی و خصوصی مورد تاکید قرار گرفت.
در واقع، همه این اهداف کلان و ماموریت های مبتنی بر بکارگیری فن آوری نوین و اتکا به نیروی انسانی متعهد و متخصص و خصوصا بهره‌گیری از کلیه امکانات و تجهیزات شهرداری و ظرفیت و توانایی‌های بخش عمومی و خصوصی، تنها به منظور یک هدف تبیین و تصویب شد و آن: دسترسی آسان و ارزان به امکانات ورزشی و ارتقای تندرستی شهروندان تهرانی بود.
صرف نظر از این موضوع که سازمان ورزش شهرداری تهران تا چه حد در تحقق این اهداف و ماموریت ها طی سال های گذسته تا امروز موفق بوده، اما وقتی مدیرعامل این سازمان از اجرای پروژه هایی چون اقدام مشترک ملی برای ۲ هزار روز نخست زندگی کودکان، برگزاری رویداد تهران ۱۴۰۰، احداث دهکده های ورزشی، هم افزایی با هیات ها و فدراسیون های ورزشی و اجرای پروژه های کوچک مقیاس محله ای به عنوان بخشی از فعالیت های پیش بینی شده در سال ۱۴۰۰ یاد می کند، این جرقه در اذهان شکل می گیرد که از منظر مسئولان این سازمان، روند فعالیت ها و برنامه ریزی ها حتما تا امروز موفقیت آمیز و در راستای دسترسی آسان و ارزان به امکانات ورزشی و ارتقای تندرستی شهروندان تهرانی بوده که حالا قصد دارند به سمت اهداف بزرگتری چون احداث دهکده های ورزشی، گام برداشته و بودجه و اعتبار کلانی را در این راه هزینه کنند.
به نظر می رسد که اگر قرار باشد توسعه ظرفیت فضاهای ورزشی شهروندی را فقط در افزایش این فضاها دید، اشتباه بزرگ و اقدام نادرستی است که در سطح وسیعتر یعنی در ورزش کشور آن را آزموده و تجربه کرده ایم و حاصل آن، اماکن، سالن ها و فضاهای ورزشی است که بدلیل بی توجهی در نظارت و نگهداری، برخی از آنها مستعمل و تخریب شده و شدیدا نیاز به بازسازی و تعمیرات اساسی برای استفاده آیندگان دارد. بی شک، هدف از این ساخت و سازها و توسعه ظرفیت فضاهای ورزشی، تنها بهره برداری نسل امروز از آن نیست و باید به نسل آینده و ارتقای تندرستی آنها هم اندیشید، ضمن آنکه مدیریت بهره‌برداری مجموعه ها و فضاهای ورزشی، یک هنر است.
این که سازمان ورزش شهرداری تهران با برگزاری منقاصه خدمات نگهداشت و راهبری استخر، تاسیسات و تجهیزات ورزشی، درصدد حفظ، نگهداری و مدیریت فضاهای ورزشی خود برمی آید، قابل تقدیر است، ولی انتظار از نتیجه کار بیش از این است که دیده می شود. دعوت به مشارکت در بازسازی، تجهیز و بهره برداری این مجموعه های ورزشی، یکی از راهکارهای خوبی است که در مسیر حفظ و نگهداری این فضاها مدنظر بوده، مشروط بر آنکه این مشارکت کاملا شفاف و با اهداف مشخص و اولویت های واقعی صورت گیرد و سازمان ورزش شهرداری تهران برحسن انجام آن، نظارت و کنترل جدی داشته باشد.
با اشراف به این موضوع که از مجموعه های ورزشی در اختیار سازمان ورزش شهرداری، بخشی مستقیما توسط خود سازمان اداره می‌شود، بخشی توسط مناطق مختلف و یک بخشی هم برون سپاری شده و این مراکز همگی به شهروندان تهرانی سرویس می‌دهند و اقشار مختلفی از جمعیت ۱۲ میلیونی را در ساعات پایانی روز یا در ساعات بعد از کار و شغل شان پذیرا هستند، لذا باید به مجموعه های ورزشی که یک بخشش آبی است؛ یعنی مجموعه ای که شامل استخر، سونا و جکوزی و امکانات ورزشی و آبی است و یک بخش توپی و امکانات غیر آبی است، توجه ویژه و خاصی صورت گیرد.
از سوی دیگر، باید مجموعه هایی را که طبق مصوبه شورای اسلامی شهر تهران به سازمان ورزش شهرداری واگذار شده، مورد توجه قرار داد که پایگاه های مدیریت بحران مهم ترین آن است. پایگاه هایی که تعداد آن هم کم نیست، ولی هر از گاهی با مصوبه همین شورا، تعدادی از آن به مدیریت بحران واگذار می شود. بدین معنا که طبق قراردادی که با سازمان ورزش بسته شده، این پایگاه ها در زمان بحران از حالت عادی به حالت بحرانی تبدیل می شود و این مجموعه ها از زیرساخت های مناسبی برخوردار است که می تواند سازمان ورزش شهرداری تهران را در رسیدن به اهداف و ماموریت هایش یاری برسانند و این مهم را باید به فال نیک گرفت و از امکانات آن در جهت دسترسی آسان و ارزان به امکانات ورزشی و ارتقای تندرستی شهروندان تهرانی بهره برد.
از سوی دیگر، ظرفیت‌ها در تهران کم نیستند، اما بهره برداری از آن تعریف نشده، به گونه‌ای که گاها دیده شده که در یک منطقه، امکانات ورزشی در حد یک شهرستان برپاست، اما عده محدودی از آن استفاده می‌کنند! در این بین، آمایش اماکن ورزشی شهرداری تهران متناسب با ظرفیت شهروندان هم حایز اهمیت است و نیازبه این تحول احساس می شود که به جای تبدیل زمین های خاکی به زمین‌های چمن، احداث سالن‌های چند منظوره در دستور کار قرار گیرد و شهرداری تهران سعی کند در مناطقی اقدام به ساخت اماکن ورزشی کرده که بخش خصوصی و سرمایه گذاران مایل به سرمایه گذاری در آن مناطق نیستند و این، وظیفه سازمان ورزش شهرداری را در توجه به مناطق محروم سنگین تر می کند.
باور داریم که سازمان ورزش شهرداری تهران یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های ورزش کشور است و بی تردید در راستای فعالیت های پیش بینی شده برای سال ۱۴۰۰ باید این مهم را درنظر داشته باشد که با کاهش شیوع ویروس کرونا و حضور دوباره شهروندان در عرصه های ورزشی و اجتماعی، شاهد اثرگذاری بیشتری از فعالیت های حوزه ورزش شهروندی خواهیم بود و باید در تنظیم بودجه سال آینده، برنامه ریزی ها به گونه ای صورت گیرد که بیش از ۲ هزار و ۲۰۰ ایستگاه شهروندی، ۲۰۰ مجموعه آبی و چند منظوره و بیش از ۵۰۰ زمین چمن مصنوعی توسط این نهاد در سطح مناطق پایتخت، سرپا و مجهز، آماده خدمت رسانی به شهروندان تهرانی باشند و با تلاشی همه جانبه، این خلایی را که ویروس کرونا درجهت ارتقای تندرستی شهروندان، ایجاد کرد، جبران نموده و با شتاب بیشتری نسبت به گذشته به پیش رفت.
